In de aanloop naar de verkiezingen nemen we een kijkje in het leven van GroenLinks-stemmers die een bijzondere band met Leiden hebben. Dit keer: Barbera van de Geijn (51). We spreken haar op een van de groenste plekjes van Leiden.
Een pipowagen als kantoor, een prachtig natuurgebied als uitzicht en elke dag met plezier naar je werk. Dat is het leven van Barbera.
Maar eerst nog even terug naar onze reis naar dit paradijsje. We kwamen per fiets en vlak voor de afslag die we moesten hebben, werden we ernstig afgeleid door zwermen reigers in boomtoppen.
Ah! Het reigersbos! Dachten we.
We vertellen het Barbera, die ons uit de droom helpt: dat was niet het Reigersbos, maar het aangrenzende Kasteelbos. Maar dan zonder kasteel. En met reigers.
Voor wie het nog niet doorheeft: we zijn in park Cronesteyn aanbeland. En Barbera is onze gastvrouw.
Ze runt samen met haar man Sjaak ‘De Tuin van de Smid’. Zes jaar geleden was Barbera nog psycholoog en Sjaak stadssmid. Maar Sjaak, ook wel bekend als de ideeënman, zag tijdens zijn rondjes hardlopen het steeds stiller wordende oude theehuis en een plan was geboren.
Tegenwoordig kun je er lekker eten, zonnen en feestvieren. De gerechten zijn zo duurzaam als mogelijk en zelfgemaakt. De combinatie natuur en lekker eten trekt nogal wat mensen, gezien de huidige uitbreiding van De Tuin. “Je merkt echt dat mensen graag in het groen zijn.” Op het terrein kunnen kinderen trouwens ook nog losgaan in een natuurspeeltuin. Denk: water, bruggetjes, modder. “De speeltuin hebben we aangelegd zodat kinderen spelenderwijs kennis kunnen maken met de natuur.” We geven toekomstige bezoekers met kinderen even een tip: trek ze niks wits aan.
Terwijl we praten in de serre hobbelen er schaapjes voorbij en kwetteren pimpelmeesjes in de wilgen. “Geen dag is hier hetzelfde. Ondernemen is wel vasthouden en loslaten tegelijk, maar ik vind de vrijheid, de variatie en het buiten zijn heerlijk.” In de verte krassen weer wat blauwe reigers. Barbera hoopt dat die vogels van het Kasteelbos weer naar het Reigersbos komen, dat aan De Tuin grenst. “Dan is de naam van dit bos ook weer kloppend en bouwen we voor de volledigheid ook meteen een kasteel in het andere bos en gaan we daar wonen.”
Wat Sjaak de ideeënman daarvan vindt, weten we niet, maar wij pakken er alvast de verhuisdozen bij.
Tekst en foto: Annemieke Dubbeldeman