Afgelopen zaterdag stond GroenLinks Leiden op de markt om Leidenaars te vragen wat ze merken van de bezuinigingen op de zorg in onze stad. Veel, zo blijkt. GroenLinks inventariseerde de zorgen en stapt daar binnenkort mee naar de gemeenteraad.
De aanleiding voor de actie: in Leiden blijkt geld dat voor de zorg bedoeld is, daar niet terecht te komen. In 2016 gaf de gemeente 4 miljoen euro, bedoeld voor bijvoorbeeld thuiszorg, maar ook voor ouderenzorg en begeleiding van mensen met psychische klachten, niet uit. Dat ongebruikte geld komt nu in de grote pot terecht en zal aan allerlei andere zaken worden uitgegeven. Bovendien is het college van plan vanaf 2017 structureel 1,2 miljoen euro minder aan zorg te besteden. Kortom, na het Rijk gaat ook de gemeente flink korten op de zorg.
Ouderen en kinderen zijn de dupe
GroenLinks vindt dat een slechte zaak. En veel Leidenaars delen die mening. Op de markt viel weinig positiefs te horen over het feit dat we zorggeld niet aan zorg uitgeven. Met name voor het feit dat we de overgebleven miljoenen niet aan ouderen- en thuiszorg uitgeven is weinig begrip. Ook het welzijnswerk verdient in de ogen van de Leidenaar meer subsidie. Dat is inmiddels zo uitgekleed dat ouderen dreigen te vereenzamen. Ook veel genoemd: door de bezuinigingen op de psychiatrische jeugdzorg, komen kinderen en jongeren die dringend zorg nodig hebben op de wachtlijst terecht. En de samenwerking tussen zorgaanbieders is nog lang niet optimaal, waardoor mensen nog steeds vaak van het kastje naar de muur gestuurd worden.
Eigen bijdrage
Een zeer belangrijk thema voor veel mensen is de eigen zorgbijdrage. Patiënten met een kleine beurs kunnen die niet opbrengen en stoppen daarom bijvoorbeeld met de thuiszorg die ze nodig hebben. Of gaan minder naar de dagbesteding, waardoor mantelzorgers overbelast raken.
Slechte voorwaarden in de zorg
Ook veel genoemd: de slechte arbeidsomstandigheden en matige salarissen van mensen die in de zorg werken: de werkdruk is hoog en tijd voor persoonlijke aandacht is er niet meer. Een ex-psychiatrisch verpleegkundige vertelde dat ze om die reden is gestopt met werken. ‘Ik kon mijn werk niet meer doen op de manier waarop het volgens mij zou moeten.’ Er wordt te weinig geluisterd wordt naar degenen die in zorg werkzaam zijn en te veel van bovenaf gedicteerd.