Bekijk zijn bijdrage hier

 

Ahuuum! ... Ahuuum! ... Ahum! ... Aan allen die op mij hebben gestemd: proficiat! Aan allen die niet op mij hebben gestemd: .... Ook proficiat!

Voorzitter wat leven we toch in een bijzondere tijd! Ik mag na bijna een jaar mijn maidenspeech houden. In dat jaar heb ik verschillende ideeën gehad voor mijn speech, maar helaas leef ik in een tijd dat een verhaal over mijn persoonlijke drijfveren niet afdoende is. 

Laat ik voor de overlevering daarom schetsen waar ik mij bevind. Ik bevind mij in een kennisstad met de oudste universiteit van Nederland. Een onverzettelijke stad bekend om zijn Leidens ontzet. Een gastvrije stad bekend als de stad van de vluchtelingen. Kortom een stad, die het omarmen van verschillende perspectieven in zijn DNA heeft.

Ik bevind mij in een klein land dat veel impact heeft op de wereld, zowel in het verleden als in de toekomst. Het land van grote wetenschappers, sporters, denkers en kunstenaars. Van Aletta Jacobs en Rembrandt van Rijn tot aan Erasmus. 

Hoe vreemd is het dat het land van het humanisme wordt geregeerd door partijen, die menselijkheid niet meenemen in hun woorden en het ontmenselijken als een middel gebruiken. Een land met Leiders, die op basis van een verkeerd gevallen Goulash een crisis willen uitspreken. Leiders die een verschil zien tussen mijn kinderen en de kinderen van mijn buren. Liever polariseren dan verbinden en gebruik maken van valse tegenstellingen! 

Leiders die niet alle Nederlanders voor vol zien, omdat ze een paar andere identiteitskenmerken hebben. Deze Nederlanders in woord en daad als tweederangsburgers laten voelen. 

Als ik dit zo opsom dan is het eigenlijk helemaal niet vreemd dat onze leiders stil zijn wanneer instituten zoals het internationaal strafhof en mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty wijzen op de verschrikkelijke misdaden gepleegd door bevriende staten. 

Voorzitter, ik heb even de huidige bijzondere tijd willen schetsen! Laat ik nu beginnen met vertellen wie ik ben en waarom ik hier voor u sta. 

Mijn naam is Houssam Boutaïbi, geboren en getogen Haringkop, dat zijn Vlaardingers. Een Nederlander, die inderdaad ook dol is op haring. Een rijk man, niet materieel, maar in ieder geval zeker immaterieel. Want ik ben gezegend met verschillende perspectieven, maar daar kom ik zo op terug. 

Om mij te leren kennen, moet je weten op wiens schouders ik sta. De mensen, die jullie nu niet zien. Mijn voorouders! Want ik sta op hun schouders. Voorouders die hebben gevochten voor hun vrijheid tegen de Fransen en tegen de Spanjaarden. Voorouders die hebben gevochten voor de vrijheid van Europa en voor onze joodse broeders en zusters!

Graag licht ik mijn vader en moeder uit. Mijn vader een man van vele dromen, een man van vele identiteiten. Als minderjarige hiernaar toegekomen als gastarbeider, de eerste expats, en zich als autodidact ook ontpopt als jurist en fiscalist voor zijn gemeenschap. Een man die altijd klaar stond voor zijn naasten! Een man wiens droom was dat zijn kinderen het beter zouden hebben dan dat hij het had.

Mijn moeder! Een vrouw die op haar 30e weduwe werd en er alleen voor stond met drie kleine kinderen. Een vrouw waar de uitspraak Leading by example voor bedacht is. Zij was de eerste in haar familie die een rijbewijs behaalde, zelf naar school is gegaan om haar Nederlands te verbeteren, les gaf aan vrouwen uit de buurt om ze uit hun sociale isolement te halen. 

Een vrouw die ervoor heeft gezorgd dat haar drie kinderen hebben gestudeerd en alle drie werken aan een mooier en beter Nederland.

Nu ik toch mijn ouders even uitlicht, laat ik dat dan ook doen bij mijn twee zusjes! Prachtige, sterke, onafhankelijke vrouwen! Persoonlijke leiders, leiders die draagvlak kunnen creëren en een visie hebben. Vrouwen die ik Nederland gun, als onze toekomstige leiders. Zij zullen er wel zijn voor alle Nederlanders! En nu waarom ik hier voor jullie sta.

Ik sta voor jullie vanwege één van mijn vroegste herinneringen die ik heb van mijn vader. Ik neem jullie ruim 30 jaar terug in de tijd. Het was etenstijd en het journaal stond op. Tijdens het journaal ging het op dat moment over de hongersnood in Afrika. Een echte crisis die we maar als wereld niet kunnen en willen oplossen. In de korte reportage zag ik kinderen van mijn leeftijd en de leeftijd van zusjes vechten voor hun leven. 

Toen Aan de keukentafel zei ik tegen mijn vader, als ik groot word dan ga ik de kinderen in Afrika helpen en ze eten geven. Mijn vader zei in eerste instantie maar 1 woord: Iqra! En dat herhaalde hij een paar keer. Iqra is het Arabisch woord voor Kennis en leren. 

Daarna lichtte hij toe. Alles begint met kennis opdoen. Doe kennis op, blijf leren. Begin eerst bij jezelf, help jezelf, help daarna je directe cirkel en vergroot vanaf daar je cirkel, tot je in Afrika komt. Maar vergeet niet, met kennis komt macht, met macht komt verantwoordelijkheid en met verantwoordelijkheid komt empathie. 

Wat ik in retroperspectief nog meer waardeer van mijn vader. Is dat hij het zaadje in mij water heeft gegeven. En met de kennis die ik in al die jaren heb opgedaan, is het zaadje gegroeid tot de man, die nu voor jullie staat. Een man die een herhaling van zetten ziet. Veel Nederlanders met een migratieachtergrond en/of islamitische achtergrond hebben hetzelfde meegemaakt na 2001. 

In tegenstelling tot toen, heb ik nu wel de mogelijkheid om mij uit te spreken. En ik ben blij dat ik dat in dit huis kan doen. Een huis waar je je standpunt kan onderbouwen en in het debat perspectieven kan uitwisselen. In dit huis weten we 1 ding zeker, we ontmoeten zeker mensen van buiten ons bubbel. En dat is tegenwoordig vrij lastig, als je daar offline niet actief naar op zoek gaat, want online is het al niet meer te doen. Algoritmes zorgen ervoor dat je in je eigen bubbel blijft. Nog belangrijker dus om leiders te hebben, die kunnen verbinden. 

En geen leiders die het hebben over een integratieprobleem als ze het hebben over 3e, 4e generatie kinderen van expats. Zien deze leiders niet dat wij, kinderen van expats, ook kinderen van Nederland zijn. Zien deze leiders niet dat hun collega’s, leidinggevende, medewerkers, vrienden, familieleden, buren en sporthelden hier door geraakt worden. Of willen ze het niet zien en verdrinken ze zich liever in hun witte onschuld.

Hoe dan ook, hier staat Een man voor u, die zich niet als tweederangsburger laat toespreken, laat staan behandelen. Gezegend met meerdere identiteiten. Want ik ben niet alleen een trotse haringkop, Leienaar en Nederlander. Maar ik ben ook een trotse Marokkaan, Beni Znasser en Moslim! 

Mijn verschillende identiteiten verrijken mij door dat ik die verschillende perspectieven kan zien en accepteren. Rijkdom die ik inzet om te blijven verbinden en voor een mooier Leiden. Rijkdom die ik in de toekomst ook wil gaan inzetten voor mijn Afrikaanse broeders en zusters, want die ben ik niet vergeten.

Laat ik mij even richten op de toekomstige generaties en met een vaderlijk advies komen. Omarm al je identiteiten, wees er trots op, want ze mogen er allemaal zijn. Maar hou er rekening mee dat je op zijn tijd kan behoren tot een minderheid en dan weer tot een meerderheid. Wees je bewust van de groep waarin je je begeeft. Want in een samenleving gaat het niet om de wil van de meerderheid, maar om de bescherming van de minderheid. 

En dit is gelijk een mooi bruggetje dat ik wil maken richting het bespreekstuk en de motie. GroenLinks dankt Hecht voor al hun goede werk. We kunnen ons goed vinden in het advies van het college; nadruk op preventie en zo min mogelijk impact op de jeugd en kwetsbare groepen. We staan voor een zorgvuldig proces en geen onomkeerbare besluiten zonder dat we als Raad hier gekend in worden vandaar dat we de motie van SP hebben mee ondertekenend.

Ik ga afronden, voorzitter. 

Aan allen die tot nu hebben volgehouden om te kijken of te luisteren: proficiat! Aan allen die het niet hebben volgehouden: .... Ze horen het toch niet… maar toch ook proficiat!

Voorzitter ik realiseer mij, dat nadat ik mijn woorden heb uitgesproken, mijn woorden niet meer tot mij behoren, maar tot de toehoorder. Het is aan de toehoorder of mijn woorden iets teweeg hebben gebracht. Daar heb ik geen invloed meer op, maar waar ik wel invloed op wil hebben. Is de framing!

Graag kies ik mijn eigen frame en daarom wil ik afsluiten met drie woorden!

Alleen maar liefde!