Als kind van de jaren ’90, de hoogtijdagen van het polderen, wordt het van bovenstaande een mooie mix. Politiek is naast idealen tenslotte is ook compromissen sluiten en een goede balans vinden tussen verschillende belangen. Behalve die rijm. Die bewaar ik voor maandagavond.
Dat ik de politiek in ben gegaan is wellicht niet zo verrassend. Ik was op jonge leeftijd al politiek geïnteresseerd. Op de basisschool heb ik een eigen politieke partij opgericht om mee te doen aan de klassenverkiezing – en dat werd een klinkende overwinning.
En toen in 1997 in Amsterdam het referendum over IJburg werd gehouden en er in mijn school een stemlokaal gevestigd was liep ik samen met mijn klasgenootjes, geheel onbevangen op het schoolplein stemmen te ronselen voor het “tegen-kamp”
Dat ik hier nu sta als gemeenteraadslid in Leiden is wellicht wel een verrassing. In ieder geval voor mijzelf. Want als geboren en getogen Amsterdammer had ik gezworen dat ik de stad nooit zou verlaten. Maar ja, de liefde... Die liefde wilde graag naar Leiden en met een aantal legendarische edities van de 3 oktoberviering werd ook bij mij de liefde voor Leiden aangewakkerd.
Voorzitter, ik hoef u niet uit te leggen hoe makkelijk het is om Leiden in je hart te sluiten.
Dus het werd de Leidse gemeenteraad. Maar ik sta hier natuurlijk voor u namens GroenLinks.
Ik mag graag denken dat ik daar ooit een keuze in had en een eigen afweging in heb gemaakt. Maar net als mijn liefde voor voetbal en Ajax is ook GroenLinks er met de paplepel ingegoten.
Toen ik jong was zat mijn moeder voor GroenLinks in de stadsdeelraad van Amsterdam Oost en later in het bestuur van de afdeling.
Als klein meisje hielp ik al graag met de lokale campagne. Brieven in enveloppen stoppen op het campagnehonk. En vervolgens de buurt in om alle brievenbussen langs te gaan. Van de nee-nee sticker trok ik mij toen nog niks aan…
Met deze plek in mijn opvoeding was GroenLinks op zich een logisch gevolg. Maar op een gegeven moment ben ik me verder gaan verdiepen in maatschappelijke problematiek en welke oplossingen ik daarvoor zie.
Een belangrijke aanleiding hiervoor was de opkomst van Pim Fortuyn. Ik zat in de vierde klas van de middelbare school en een van mijn beste vriendinnen was een fervent aanhanger van Fortuyn. Zelfs in de tent op werkweek naar de Franse Alpen discussieerden wij over onze verschillende politieke opvattingen.
Ik ging me ook verder verdiepen in de standpunten en waarden van GroenLinks, want ja, ik was ook op een leeftijd dat ik niet alles meer klakkeloos van mijn moeder overnam. De strijd die GroenLinks voert voor fundamentele verandering van onze systemen en verdeling van welvaart is precies de strijd waar ik me voor in wil zetten. Door op te komen voor de meest kwetsbaren in de samenleving. Door ongelijkheid te bestrijden en de bestaanszekerheid van mensen te vergroten. Waarbij de sterkste schouders, de zwaarste lasten dragen.
U hoort het al, hier staat vooral een GroenLinkser die op klassieke rode onderwerpen aanslaat. Een duurzame samenleving kan alleen bestaan wanneer deze eerlijk is. En juist de herverdeling van welvaart zal het verschil maken tussen het slagen of falen bij de overgang naar die groene en duurzame samenleving.
Als dochter van een alleenstaande moeder heb ik van dichtbij kunnen ervaren hoe belangrijk goede publieke voorzieningen zijn.
Er was bijvoorbeeld niet altijd geld om boeken te kopen, maar door de bibliotheek konden mijn broer en ik toch volop boeken lezen. In het buurthuis Transvaal werden knutselclubjes en spelletjes middagen georganiseerd waardoor mijn moeder niet altijd dure opvang hoefde te regelen maar wel kon blijven werken. De speeltuinvereniging organiseerden in de zomervakantie vakantieweken voor kinderen uit de wijk die het niet zo breed hadden. En in het buurthuis zaten we op judo les.
Allemaal zaken waardoor wij als kind gewoon mee konden doen en net als ieder ander kind konden opgroeien en onszelf konden ontwikkelen. Daarom ben ik ook zo blij met het plan voor de Leidse Sleutelpas.
En waarom ben ik dan precies nu politiek actief worden?
De corona crisis is daar voor mij een belangrijke katalysator in geweest.
Deze crisis heeft als een soort contrastvloeistof de ongelijkheid in de samenleving verder blootgelegd:
- gezondheidsachterstanden
- bestaansonzekerheid
- toegang tot groen
zijn slechts enkele voorbeelden hiervan. Het belang van een groene en sociale politiek, was voor mij groter dan ooit. Ik voelde de urgentie om ook zelf een bijdrage te leveren.
De coronacrisis heeft mij gesterkt in het belang van een sterke publieke sector, een sterke lokale overheid.
Een lokale overheid die oog heeft voor de verschillen tussen mensen en voor de belangen van wie de stem niet of nauwelijks wordt gehoord.
Een overheid die zorgt voor voldoende betaalbare woningen
Die zorgt voor een vangnet voor kwetsbare inwoners
Die zorgt voor groene, leefbare publieke ruimte waar iedereen zich thuisvoelt
Die zorgt voor gelijke kansen
Een overheid die zorgt…
Dat brengt mij, voorzitter, bij het onderwerp van vanavond: het kader sociaal wijkteam
Het vergroten van bestaanszekerheid betekent dat we de juiste voorwaarden moeten creëren zodat iedereen mee kan doen.
Bijvoorbeeld het krijgen van goede zorg en ondersteuning.
En de Sociaal Wijkteams vormen die toegang naar allerlei vormen van ondersteuning en zorg. Dichtbij bewoners. Dat vindt GroenLinks belangrijk. De schaal van een wijk leent zich ervoor dat professionals aan kunnen sluiten bij wat bewoners nodig hebben in de wijken. De zorgvraag van inwoners staat centraal.
De afgelopen jaren zijn er mooie stappen gezet in de ontwikkeling en doorontwikkeling van de Sociaal Wijkteams in Leiden.
Toch heeft GroenLinks ook nog een aandachtspunt.
In mijn jeugd waren voorzieningen voor mij beschikbaar, mijn moeder wist de weg naar ondersteuning prima te vinden.
Maar dat geldt lang niet voor iedereen,
Zo hebben bijvoorbeeld ouderen met een migratieachtergrond 3x vaker hart- en vaatziekten, maar maken zij minder gebruik van thuiszorg.
En als professional is het van belang om goed te beseffen wie de hulpvraag stelt en daarbij oog te hebben voor de culturele, taal- en levensbeschouwelijke verschillen, en voor de specifieke behoeften en problemen van een bepaalde doelgroep.
Daarom dienen wij vanavond samen met de PvdA en SVL, een motie in over Diversiteitsensitief werken door Sociaal Wijkteams.
Voorzitter, ik sluit af.
Met dit mooie nieuwe kader voor de Sociaal Wijkteams realiseren we een belangrijke publieke voorziening, de toegang tot zorg en ondersteuning,
dichtbij, voor al die verschillende Leidenaren, waarin actief de zorgvragen van onze inwoners worden opgezocht, zodat iedereen mee kan doen in onze mooie stad.
Dankuwel.
