Voorzitter,

In de voorbereiding op dit debat moest ik regelmatig aan de 16-jarige Lauri denken. Daarvoor moeten we even een stapje terug in de tijd zetten en wel naar 2006. Ik was toen vooral erg druk met het overleven van de middelbare school. Geloof me: pubers kunnen ontzettend gemeen zijn.

Voor mij was lokale politiek in die tijd een ver-van-mijn-bed-show. Hoewel ik maatschappijleer een erg leuk & nuttig vak vond, dacht ik ook dat politiek vooral iets voor oudere, wijze mensen was.

Dat kwam misschien ook vanwege de voorbeelden van politici op televisie. En het feit dat een oom van me politiek actief was in mijn woonplaats Rijswijk, uiteraard voor GroenLinks. Kortom in mijn hoofd werd geprent: de politiek, dat is niets voor jonge mensen.

Dat gevoel is lang zo gebleven. Sterker nog: ik heb tijdens de eerste gemeenteraadsverkiezingen dat ik mocht stemmen, niet eens gestemd. Maar geen zorgen, voorzitter, ik heb een heel goed excuus: ik was toen net naar Leiden verhuisd, maar moest nog stemmen in Delft. Precies op de dag dat ik ook op studiereis vertrok naar Barcelona. De stembus heb ik die dag dus helaas niet bereikt.

Sindsdien heb ik nooit meer een verkiezing overgeslagen. Maar meer dan stemmen werd het niet, al maakte ik tijdens mijn minor Journalistiek wel een reportage over een lokale politieke partij hier in Leiden.

Politiek actief werd ik pas na mijn afstuderen. Ik ging naar een bijeenkomst van GroenLinks, sprak met wat enthousiaste mensen en twee maanden later was ik bestuurslid communicatie. Een leerzame en leuke periode, waarin ik de partij beter leerde kennen en vooral ook veel mensen ontmoette met dezelfde idealen. Nu, jaren later, werd ik ook nog eens écht politiek actief en sta ik hier in de gemeenteraad. 

Want door de jaren heen leerde ik dat politiek zoveel meer is dan alleen maar eindeloze debatten. Het is vooral luisteren naar de inwoners van een stad. Vragen naar de behoeften van verenigingen en instellingen. En, in mijn geval, je inzetten voor duidelijke taal en toegankelijke communicatie.

Ik droom van een toekomst waarin geen moeilijke beleidstaal meer wordt gebruikt, maar alle brieven en e-mails naar inwoners voor iedereen te begrijpen zijn. Om een voorbeeld te noemen: zelf vind ik bijvoorbeeld alle brieven van de Belastingdienst nog steeds abracadabra.

En ik heb mensen om me heen die me daarbij kunnen helpen, maar niet iedereen heeft dat. Hoe fijn zou het zijn als de inwoners van Leiden zich meer betrokken voelen bij de besluiten die de gemeente neemt. Omdat ze goed geïnformeerd zijn. Er gevraagd is naar hun mening. En ze dus ook weten waarom een beslissing gemaakt is. Uiteraard snap ik dat dat niet zo geregeld is, maar het is wel mooi om te zien dat het college hier stappen in zet. En ik zal er natuurlijk op letten dat die stappen gezet blijven worden.

Voorzitter,

We bespreken vanavond een initiatiefvoorstel van SVL voor het toelaten van 16- en 17-jarigen als duo-raadslid. En zoals ik al eerder vertelde, was ik op die leeftijd nog totaal niet bezig met politiek. Ik vind het daarom enorm inspirerend om te zien dat sommige jongeren zich wél veel eerder politiek betrokken voelen. Jongeren die zich op jonge leeftijd aanmelden bij de politieke jongerenorganisaties, protestacties organiseren tegen plannen van het kabinet, petities opstarten of onderdeel zijn van een jongerenraad, zoals hier in Leiden. 

Tegelijkertijd vraagt het toelaten van minderjaren tot de gemeenteraad natuurlijk wel om wat extra aandacht. De gemeenteraad hoort voor elk (duo-)raadslid een veilige werkomgeving te zijn. Of je nu jong of al wat ouder bent. Dit moet een plek zijn waar je fouten kunt maken, waar je kunt leren en waar je samen kunt bouwen aan een nog mooier Leiden. Daarom dient mijn fractie vandaag de motie ‘Een veilige werkomgeving voor iedereen’ in, gesteund door D66.

Wij, als fracties, hebben samen een verantwoordelijkheid om te zorgen dat jonge duo-raadsleden hun werk goed uit kunnen voeren. Bijvoorbeeld door hier goed naar te kijken bij de verdeling van de portefeuilles.

Mocht een 16- of 17-jarige aan de slag gaan als duo-raadslid bij een fractie, dan heeft die fractie natuurlijk ook een extra zorgplicht voor dit duo-raadslid. Volgens de wet in Nederland zijn deze jongeren namelijk wel gewoon minderjarig. Dat vraagt toch om een iets andere aanpak en begeleiding.

Mijn fractie denkt dat wij als raad prima in staat zijn om hier goede afspraken over te maken. En elkaar hier ook op aan kunnen spreken als iets niet helemaal verloopt volgens de richtlijnen. 

Voorzitter, tot slot, ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik deze raadsperiode nog hier zou staan. Ik ben wel erg trots en blij dat ik hier mag staan. En vind het ook fijn om te merken dat we hier op een respectvolle manier met elkaar omgaan. Dat is niet op alle plekken in dit land het geval, zeker niet als je bijvoorbeeld kijkt naar de landelijke politiek. Laten we met elkaar afspreken dat we aardig blijven voor elkaar & lief voor onze mooie stad Leiden.

Dank, voorzitter.