Ik heb besloten om niet met een quote te beginnen maar als compromis begin ik met een cliché!
Als je me een jaar geleden had verteld dat ik hier nu zou staan had ik je voor gek verklaard. Een jaar geleden werd ik opeens met voorkeurstem verkozen tot raadslid en moest ik in een korte tijd een keuze maken tussen twee levens.
Start als Raadslid
Ik was net begonnen aan mijn studie en dacht een zorgeloos studentenleven te kunnen leiden. Dat heb ik om moeten gooien voor een grote verantwoordelijkheid. Het vertegenwoordigen van mijn stad, en dan is het leven toch wat minder zorgeloos. en dan zit je op een maandagavond in de fractievergadering, die regelmatig uit kan lopen, terwijl je vrienden in de club staan.
Dan denk je bij jezelf, waarom doe ik dit? Nou dan zijn jullie vast niet verbaasd dat ik dat nu aan jullie uit ga leggen. Het is jullie niet ontgaan dat ik jong ben én een vrouw. In de politiek is dat echt niet altijd even makkelijk.
Ten eerste zijn wij als vrouwen gesocialiseerd om onszelf bescheidener op te stellen, onszelf minder serieus te nemen, en we moeten harder werken om onszelf te bewijzen. Ten tweede zijn mannen ook gesocialiseerd om vrouwen minder serieus te nemen in hun werk.
Bewustwording in de politiek
En ik sta hier niet om met mijn vingertje wijzen, omdat (meestal) het ook niet bewust is. Maar ik heb vaak genoeg meegemaakt dat ik als jonge vrouw in de politiek anders benaderd wordt. Dat ik bij een bijeenkomst aangekeken wordt van, wat doe jij hier totdat ik me voorstel als: “Rosie van Peijpe, raadslid GroenLinks”.
Mails in een toon waarvan ik denk, had jij dat ook naar een 30 jarige man durven sturen? Mansplaining bij werkbezoeken, minder serieus genomen worden in discussies, mensen die sneller over je heen praten, en soms flauwe en denigrerende opmerkingen.
En dat lijkt allemaal op zichzelf niet zo erg, en soms denk je bij jezelf: beeld ik het me in. Maar je voelt het, en het kwetst je. En alles bij elkaar opgeteld maakt het je helaas onzeker. En dan vraag ik mezelf weleens af, hoor ik hier wel te staan?
En toen hoorde ik laats iets heel belangrijks. We hebben te weinig vrouwen en andere minderheden in de politiek. Niet alleen omdat ze niet verkozen worden, maar ook omdat ze eerder uitvallen. Omdat het systeem niet aan hen is aangepast, en omdat zij anders behandeld worden.
En dat ga ik me niet laten overkomen. Dat is waarom ik dit doe. Zodat er straks wel jonge vrouwen zijn die besluiten kunnen maken. Zodat als meiden mij zien zij denken: dat kan ik ook. Zodat mensen gedwongen worden om hun vooroordelen bij te stellen.
Dat een 19 jarige vrouw met een glitterbroek haar werk net zo goed kan doen als ieder ander en ook echt een verschil kan maken. Want wij moeten ons niet aanpassen aan de politiek. De politiek past zich maar aan aan ons. Van mij kom je niet zo makkelijk af!
Waarom je ook niet zo makkelijk van mij af komt is mijn liefde voor leiden, cultuur en mijn wens voor gelijkheid.
De kracht van cultuur
Ik heb als jong kind in leiden van een prachtig culturele opvoeding mogen genieten. Mijn oma nam me mee naar het LAK-Theater. Ik heb met mijn dansschool mogen dansen in de prachtige schouwburg. Ik heb pianoles gehad. Ik heb het Gouden Petje gewonnen met twee vriendinnetjes.
Ik heb alle Leidse musea zo vaak gezien dat ik de collectie van oudheden uit mijn hoofd wist, en dat ik de nep-dieren in Naturalis 1000 keer gevoerd heb. Elke zaterdag gingen we boeken halen bij de bibliotheek. En de Nachtwacht van Casper Faassen die jullie misschien wel in de bibliotheek hebben zien hangen, daar heb ik ook aan meegeholpen.
Ik ben hier ongelofelijk dankbaar voor, en het heeft mijn liefde voor de Leidse cultuur aangewakkerd en het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Het is een groot privilege. Maar dat is precies het probleem: dat hoort helemaal geen privilege te zijn.
Leiden heeft zo ongelofelijk veel cultuur te bieden. En voor iedereen hoort dat bereikbaar en toegankelijk te zijn.
Dat vraagt om twee dingen:
- Dat Leiden ook werkelijk cultuur te bieden heeft en dat die ook vernieuwend en innovatief is. Daarom moeten we makers ondersteunen, projecten stimuleren. Verbinding creëren. we moeten blijven investeren in onze cultuur
- En ten tweede moeten we cultuur dus ook echt toegankelijk maken en laagdrempelig houden. Zodat niet alleen de kleine groep die hetzelfde geluk heeft gehad heeft gehad als ik. Maar ook mensen met een afstand tot de samenleving, ouderen, jongeren uit minima gezinnen, mensen met een beperking kunnen genieten van cultuur en verbinding.
En de bibliotheek is daar essentieel voor. En daarom is het zo belangrijk dat we nu na 20 jaar, dat is langer dan ik leef, eindelijk gaan investeren aan de bibliotheek.
En daarom ben ik blij ik hier nu mag staan en mijn wensen, en gelukkig geen bedenkingen uit kan spreken.
Dan kom ik nu bij mijn voorstellen:
Voorstellen
Het eerste voorstel is de wens is dat de bibliotheek waar mogelijk culturele makers en culturele ondernemers uit de stad te betrekt bij hun werkzaamheden. Zodat we cultuur de die al leeft in de stad ook echt benutten. Dit voorstel is mede ondertekend door PvdA SvL en SP.
Ons tweede amendement hebben wij samen met de VVD geschreven. Deze gaat over de tijdelijke bibliotheek. Daarin vragen wij om een goede vindbaarheid van de tijdelijke bibliotheek door bijvoorbeeld voldoende communicatie. Om goede bereikbaarheid zoals met het ov. En om goede toegankelijkheid van de bibliotheek, voor bijvoorbeeld mindervaliden.
Wij vragen we het college om dit in zicht te houden zodat mensen, vooral kwetsbare groepen die afhankelijk zijn van de bibliotheek, deze kunnen blijven gebruiken tijdens de verbouwing. Dit voorstel is mede ondertekend door D66 en Partij Sleutelstad.
Dank u, voorzitter.